Op mijn 6e speelde ik al dat ik 'mijn eigen restaurantje'  had in de (grote) hondenkennel van mijn opa en oma. Ik zette een appelkistje op zijn kop met een tafelkleedje erover en een kaarsje erop. 2 Appelkistjes ernaast als stoel en klaar. Ik maakte 1 menukaart, met mijn prachtige kinderhandschrift: 'Ristaurante Farron' met als menu: 'Salade a la Farron'.

De 'Salade a la Farron', klinkt heel spannend, maar deze bestond eigenlijk altijd uit: Alles wat oma in de koelkast had staan, met vooral heel veel mayonaise.

Hartstikke leuk voor oma en opa natuurlijk, maar ik kan je vertellen, dit ritueel deed ik iedere keer als ik bij hen was en hier kwam ik toevallig heel graag en heeeeel vaak.

Mijn doel.

Op mijn 15e ging ik in de horeca werken. Ik werkte altijd in de bediening maar hielp heel graag mee in de keuken. Ieder restaurant waar ik heb gewerkt had ik wel een favoriet gerecht. Aan de Chef vroeg ik dan het recept en probeerde ik dit gerecht thuis na te maken. Soms met succes, maar soms ook echt niet.

Uiteindelijk heb ik met veel plezier een opleiding gedaan: Horeca Ondernemer Manager. Toen ik dit diploma in de pocket had, weet ik nog dat mijn vader vroeg: 'Wat wil je nu gaan doen, je kunt verder studeren voor HBO?'. Mijn beslissing was al gemaakt: 'Nee pap, ik weet precies wat ik wil. Ik wil een eigen restaurant en om dit te behalen kan ik beter meer ervaring opdoen in verschillende type restaurants om precies te ontdekken wat ik uiteindelijk wel wil en wat vooral niet. De papieren om een restaurant te openen heb ik nu in principe al! ' . Dat vond hij mooi, ik had een doel en ik was hier zeker van!

Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb in veel verschillende soorten restaurants gewerkt, van brasserie tot café, van luxe tot met een ster en zelfs een jaar de wereld over als horecamedewerkster, met het zeilschip 'De Clipper Stad Amsterdam'. 

Uiteindelijk, door omstandigheden heb ik de restaurant droom moeten loslaten.

HEEEEEEEEEEEEEL vervelend! maarrrrr, ik ben blijven koken!

Het koken.

Het koken geeft me rust en energie, ik word er ontzettend blij van en ik word er al helemaal gelukkig van als ik andere mensen gelukkig maak met mijn eten en recepten. 

Als ik een rotdag heb gehad en ik kom thuis, dan staat er een 3 of zelfs 4-gangenmaaltijd klaar, maakt niet uit welke dag van de week het is. Joey (mijn vriend) komt dan vaak thuis en weet al genoeg!: ' Slechte dag schat?' .

Verder sloof ik me altijd heel graag uit als er vrienden over de vloer komen of als ik een keer voor mijn vader of moeder kook. Ook zij krijgen na het diner altijd nog steeds diezelfde vragen: 'Mis je iets in het gerecht? Kan ik iets verbeteren?' en wanneer ik meerdere gangen kook: 'Welke gang vond je het lekkerst?'.

Iedere keer moet het weer een stukje beter en moet ik het verwachtingspatroon overtreffen van mijzelf (niks moet natuurlijk, maar dit vind ik heerlijk!). Zo blijf ik mijzelf ontwikkelen, verbeteren en komt er elke keer weer iets moois en nieuws op tafel (Of niet.. want soms mislukt er ook wel eens wat!).

Vergis je niet, ook simpele gerechten waar niet de verfijning in zit maar waar de smaakcombinatie zo geweldig is, geeft me voldoening! 

Ik ben gewoon een allemans koker op het gebied van de Europese keuken... Als het maar geen spicy is (sorry houd ik echt niet van, zul je dus ook niet gaan vinden op deze site :) ) !